Ετυμολογικά Graffiti (Γκράφιτι), ή τοιχογράφημα είναι η αναγραφή κειμένου ,συνθημάτων ή ζωγραφικών παραστάσεων σε επιφάνειες που συνήθως βρίσκονται σε δημόσιους χώρους (για παράδειγμα σε τοίχους).
Τοίχοι γεμάτοι με μπογιές και σχέδια. Τα γκράφιτι είναι η τέχνη του δρόμου. Κραυγές αποτυπωμένες συνήθως με σπρέι από ομάδες νέων που επιθυμούν να δώσουν το στίγμα τους στην ανώνυμη μουντάδα της πόλης. Πολλοί είναι αυτοί που δεν τους αρέσουν και τα θεωρούν μουντζούρες ενώ άλλοι τα θαυμάζουν και τα βλέπουν ως μικρά έργα τέχνης. Το γκράφιτι που σημαδεύει τις επιφάνειες της πόλης είναι ο απόγονος των συμβόλων και εικόνων που βρέθηκαν στις σπηλιές της προϊστορικής περιόδου και σα στόχο είχαν την υπενθύμιση της ανθρώπινης ύπαρξης στο χώρο αλλά και την επικοινωνία.
Ένα Ελληνόπουλο της διασποράς «έδρασε» στις αρχές του 1970, σε όλη την επιφάνεια της Νέας Υόρκης και στις υπόγειες διαδρομές των συρμών, υπογράφοντας με ένα παράξενο όνομα. Χρησιμοποίησε ένα μίγμα του ονόματός του Panayiotakis, TAKI, και τον αριθμό της οδού του, 183rd ως tag.
Λόγω του παράξενου ονόματος και του αριθμού, που πλέον "κοσμούσαν" άπασες τις ελεύθερες επιφάνειες, πολλοί άρχισαν να παίρνουν το μήνυμά του, γράφοντας στους τοίχους αντίστοιχα Mary 122, Steven 421 κτλ.
Η Ιστορία δεν κατέγραψε το επίθετό του. Πράγμα επίφοβο άλλωστε, για εμπλοκές με το νόμο. Ο TAKI 183 ήταν ο πρώτος που αναγνωρίστηκε από την κοινωνία , πέρα από το συνάφι του γκράφιτι.
Το graffiti εμφανίστηκε στην Ελλάδα γύρω στο 1986 αρχικά με πολύχρωμα σχέδια και μηνύματα πάνω στα βαγόνια του ηλεκτρικού και των τρένων. Η ελληνική κοινωνία τότε αντιμετώπισε το θέμα κάπως επιφυλακτικά χωρίς να δώσει ιδιαίτερη έκταση. Αργότερα η τέχνη αυτή απέκτησε πολλούς οπαδούς και διαδόθηκε ευρέως, έχοντας πάντα μια ιδιάζουσα σχέση με τη μουσική Hip-Hop. Μετά εμφανίστηκαν τα πρώτα διεθνή περιοδικά το «True colors» και«Stylewars» τα οποία ασχολήθηκαν με το γκράφιτι και προώθησαν τη "φιλοσοφία" του.
Το 1998 καθιερώθηκε ο θεσμός του Πανελλήνιου Φεστιβάλ Γκράφιτι σε συνεργασία με την Ελληνοαμερικανική Ένωση ενώ στα τέλη του ίδιου χρόνου κυκλοφόρησε και ο πρώτος ολοκληρωμένος κατάλογος-λεύκωμα ελληνικού γκράφιτι.
Είναι με το «σπαθί» του ένας από τους πιο πολυσυζητημένους καλλιτέχνες στον κόσμο, αφού έχει καταφέρει με τα έργα του να κερδίσει το θαυμασμό τόσο του κοινού, όσο και των συναδέλφων του και ας μην έχει αποκαλύψει ποτέ το πραγματικό του όνομα!
Πρόκειται για τον Banksy, έναν καλλιτέχνη που ζωγραφίζει με την τεχνική του graffiti στα πιο απίθανα μέρη και έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα σύγχρονο «μύθο» γύρω από το όνομά του, γιατί δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ επίσημα στο ευρύ κοινό.
Έγινε γνωστός από τις καλλιτεχνικές του «παρεμβάσεις» σε μουσειακές συλλογές χωρίς να το καταλάβουν οι υπεύθυνοι των μουσείων προσθέτοντας μια προσωπική πινελιά στα έργα που βρίσκονταν εκτεθειμένα.
Το μόνο που είναι γνωστό για τον Banksy είναι ότι ζει στη Μ. Βρετανία και πιθανότατα στο Bristol.
Ο ίδιος λέει: "Eλπίζω κάποτε τα graffities να αντιμετωπίζονται ως ισάξια μορφή τέχνης με τις υπόλοιπες και να φιλοξενούνται σε μουσεία, αν και, ίσως κάτι τέτοιο να έριχνε το επίπεδο της τέχνης του graffiti σε εκείνο των υπόλοιπων.!"
Τοίχοι γεμάτοι με μπογιές και σχέδια. Τα γκράφιτι είναι η τέχνη του δρόμου. Κραυγές αποτυπωμένες συνήθως με σπρέι από ομάδες νέων που επιθυμούν να δώσουν το στίγμα τους στην ανώνυμη μουντάδα της πόλης. Πολλοί είναι αυτοί που δεν τους αρέσουν και τα θεωρούν μουντζούρες ενώ άλλοι τα θαυμάζουν και τα βλέπουν ως μικρά έργα τέχνης. Το γκράφιτι που σημαδεύει τις επιφάνειες της πόλης είναι ο απόγονος των συμβόλων και εικόνων που βρέθηκαν στις σπηλιές της προϊστορικής περιόδου και σα στόχο είχαν την υπενθύμιση της ανθρώπινης ύπαρξης στο χώρο αλλά και την επικοινωνία.
TAKI 183
Μπορεί στη χώρα μας να εμφανίστηκε όψιμα η υπαίθρια εικονογράφηση, χάρη σε έναν Ρωμιό όμως, η διεθνής κοινότητα των γκράφιτι αναγνωρίζει στην Ελλάδα την πρωτιά στην ανάδειξη αυτής της ανώνυμης τέχνης.Ένα Ελληνόπουλο της διασποράς «έδρασε» στις αρχές του 1970, σε όλη την επιφάνεια της Νέας Υόρκης και στις υπόγειες διαδρομές των συρμών, υπογράφοντας με ένα παράξενο όνομα. Χρησιμοποίησε ένα μίγμα του ονόματός του Panayiotakis, TAKI, και τον αριθμό της οδού του, 183rd ως tag.
Αυτό το φαινόμενο, προκάλεσε ένα άρθρο του 1971 στις New York Times με τον τίτλο, Taki 183.
Η Ιστορία δεν κατέγραψε το επίθετό του. Πράγμα επίφοβο άλλωστε, για εμπλοκές με το νόμο. Ο TAKI 183 ήταν ο πρώτος που αναγνωρίστηκε από την κοινωνία , πέρα από το συνάφι του γκράφιτι.
Ιστορία του Graffiti στην Ελλάδα
Το graffiti εμφανίστηκε στην Ελλάδα γύρω στο 1986 αρχικά με πολύχρωμα σχέδια και μηνύματα πάνω στα βαγόνια του ηλεκτρικού και των τρένων. Η ελληνική κοινωνία τότε αντιμετώπισε το θέμα κάπως επιφυλακτικά χωρίς να δώσει ιδιαίτερη έκταση. Αργότερα η τέχνη αυτή απέκτησε πολλούς οπαδούς και διαδόθηκε ευρέως, έχοντας πάντα μια ιδιάζουσα σχέση με τη μουσική Hip-Hop. Μετά εμφανίστηκαν τα πρώτα διεθνή περιοδικά το «True colors» και«Stylewars» τα οποία ασχολήθηκαν με το γκράφιτι και προώθησαν τη "φιλοσοφία" του.
Το 1998 καθιερώθηκε ο θεσμός του Πανελλήνιου Φεστιβάλ Γκράφιτι σε συνεργασία με την Ελληνοαμερικανική Ένωση ενώ στα τέλη του ίδιου χρόνου κυκλοφόρησε και ο πρώτος ολοκληρωμένος κατάλογος-λεύκωμα ελληνικού γκράφιτι.
Banksy: Ο σημερινός μάγος του graffiti !
Είναι με το «σπαθί» του ένας από τους πιο πολυσυζητημένους καλλιτέχνες στον κόσμο, αφού έχει καταφέρει με τα έργα του να κερδίσει το θαυμασμό τόσο του κοινού, όσο και των συναδέλφων του και ας μην έχει αποκαλύψει ποτέ το πραγματικό του όνομα!
Πρόκειται για τον Banksy, έναν καλλιτέχνη που ζωγραφίζει με την τεχνική του graffiti στα πιο απίθανα μέρη και έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα σύγχρονο «μύθο» γύρω από το όνομά του, γιατί δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ επίσημα στο ευρύ κοινό.
Έγινε γνωστός από τις καλλιτεχνικές του «παρεμβάσεις» σε μουσειακές συλλογές χωρίς να το καταλάβουν οι υπεύθυνοι των μουσείων προσθέτοντας μια προσωπική πινελιά στα έργα που βρίσκονταν εκτεθειμένα.
Το μόνο που είναι γνωστό για τον Banksy είναι ότι ζει στη Μ. Βρετανία και πιθανότατα στο Bristol.
Ο ίδιος λέει: "Eλπίζω κάποτε τα graffities να αντιμετωπίζονται ως ισάξια μορφή τέχνης με τις υπόλοιπες και να φιλοξενούνται σε μουσεία, αν και, ίσως κάτι τέτοιο να έριχνε το επίπεδο της τέχνης του graffiti σε εκείνο των υπόλοιπων.!"
